Aminozuren zijn een grote groep organische verbindingen die van groot belang zijn voor de mens en de natuurlijke wereld. De moleculen van deze verbindingen hebben twee functionele groepen: amino- en carboxylgroepen. Hun aanwezigheid bepaalt de unieke eigenschappen van deze stoffen. Aminozuren zijn de bouwstenen van eiwitten. Ze zijn verantwoordelijk voor de groei van spieren, weefsels en huid. Het menselijk lichaam heeft ongeveer 20 verschillende aminozuren nodig om de juiste vitale functies te garanderen – ze zijn dus uiterst belangrijk.
Aminozuren zijn chemische verbindingen die voornamelijk zijn opgebouwd uit koolstof-, waterstof-, stikstof- en zuurstofatomen . Hun moleculen hebben twee functionele groepen: amino- en carboxylgroepen . Aminozuren worden geclassificeerd op basis van verschillende criteria. Eén daarvan is de positie van de aminogroep in het molecuul. Afhankelijk van aan welk koolstofatoom de aminogroep is gekoppeld, onderscheiden we alfa-, bèta- of gamma-aminozuren. Het aantal functionele groepen in een aminozuurmolecuul is ook belangrijk. Degenen met een gelijk aantal amino- en carboxylgroepen worden neutraal genoemd, die met dominerende aminogroepen zijn basisch en die met dominerende carboxylgroepen zijn zuur. Als we deze en andere classificatiecriteria en hun chemische structuur in ogenschouw nemen, is het gemakkelijk om de grote verscheidenheid van deze verbindingen te zien. De nomenclatuur van aminozuren is gebaseerd op de naam van het carbonzuur waaruit het molecuul bestaat en op de positie van de aminogroep. De systematische namen worden parallel gebruikt met gewone namen, die permanent in het chemische vocabulaire zijn opgenomen. Aminozuren zijn sleutelcomponenten die nodig zijn voor een goede eiwitsynthese in het menselijk lichaam. Er zijn maar liefst ongeveer twintig nodig in het menselijk lichaam. Een bepaald deel van deze verbindingen kan in het lichaam worden gesynthetiseerd, waardoor het op eigen kracht in een voldoende hoeveelheid kan voorzien. Dergelijke aminozuren worden endogeen (of niet-essentieel) genoemd. Anders moeten aminozuren aan het lichaam worden geleverd via voedsel of via suppletie – en dit worden exogene of essentiële aminozuren genoemd. Endogene aminozuren kunnen door het lichaam zelf worden geproduceerd, door een ander aminozuur dat via de voeding is geleverd, om te zetten of door de metabolieten van andere chemische verbindingen te gebruiken. In uitzonderlijke situaties, wanneer het lichaam een tekort heeft aan bepaalde componenten, zoals koolhydraten, is het menselijk lichaam mogelijk niet in staat om de noodzakelijke verbindingen zelf te produceren, wat kan leiden tot aandoeningen of ziekten. Daarom moet u bijzondere aandacht besteden aan uw dieet, zodat u verzekerd bent van alle noodzakelijke elementen om u gezond te houden.
Tyrosine is een van de cruciale endogene aminozuren die nodig zijn voor de eiwitsynthese. De verbinding werd in de 19e eeuw geïsoleerd uit caseïne afkomstig uit kaas. Het belangrijkste stereo-isomeer van deze verbinding is L-tyrosine. Tyrosine wordt als endogeen aminozuur in het menselijk lichaam gesynthetiseerd, maar om dit mogelijk te maken is de aanwezigheid van een andere vertegenwoordiger van deze chemische groep vereist, namelijk fenylalanine. Als het in onvoldoende hoeveelheden wordt aangeboden, leidt dit tot een tekort aan tyrosine. Tyrosine is betrokken bij de synthese van neurotransmitters en hormonen. De derivaten ervan kunnen bijvoorbeeld worden omgezet in adrenaline, een belangrijke stof die het menselijk lichaam voorbereidt op extreme situaties. Talrijke onderzoeken tonen aan dat deze stof een belangrijk element is dat verantwoordelijk is voor het behoud van een goede geestelijke gezondheid. Bovendien is dit aminozuur betrokken bij de synthese van schildklierhormonen en heeft het een grote invloed op het ontstaan van schildklierziekten. Tyrosine zit vooral in producten als kaas en andere zuivelproducten, vlees, vis, peulvruchten, bonen en noten. Tyrosine kan ook worden aangevuld.
Cysteïne is een endogeen aminozuur waarvan de structuur een thiolgroep, -SH, omvat. In menselijke cellen is het niveau erg laag, wat een soort verdedigingsmechanisme is tegen de toxiciteit ervan, die vooral gevaarlijk is voor het centrale zenuwstelsel. Het lichaam reguleert de concentratie van cysteïne zelf, met behulp van reacties die leiden tot de integratie ervan in eiwitstructuren en peptiden via aerobe en anaerobe processen. Ondanks de toxiciteit is cysteïne een van de belangrijkste aminozuren die de eiwitten van levende organismen opbouwen. Het is betrokken bij de chemische en biochemische synthese van talrijke verbindingen, waaronder collageen, glutathion en vele hormonen. Cysteïne helpt u gezond te blijven en verhoogt uw immuniteit. Het heeft slijmoplossende eigenschappen, helpt de longen en bronchiën te zuiveren en verlicht veel symptomen van verkoudheid. De antioxiderende effecten zijn vooral belangrijk voor mensen die risico lopen op kanker. Er werd ook aangetoond dat cysteïne onvruchtbaarheid bij mannen helpt behandelen door de beweeglijkheid en levensvatbaarheid van het sperma te verbeteren. Cysteïne wordt gesynthetiseerd door het menselijk lichaam. Ook kan het worden voorzien van de juiste voeding. Cysteïne komt onder meer voor in sojabonen, pistachenoten, zonnebloempitten, munt, kippeneieren, kaas (vooral Parmezaanse kaas), peulvruchten en zelfs melk. 
Glutaminezuur is een endogeen aminozuur en is de belangrijkste neurotransmitter die de geleiding van zenuwimpulsen mogelijk maakt. Het heeft een grote impact op de mentale en fysieke ontwikkeling van de mens. Het is verantwoordelijk voor leer- en geheugenprocessen, omdat het betrokken is bij de vorming van geheugensporen of engrammen in de hersenen. Een tekort ervan kan bijvoorbeeld de ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer bevorderen. Net als bij cysteïne is te veel glutaminezuur in het lichaam niet gunstig vanwege de toxiciteit ervan. Hoewel glutaminezuur essentieel is voor de normale hersenfunctie, leidt een teveel ervan tot schade aan de zenuwcellen. Dit resulteert onder meer in cognitieve stoornissen. Een glutaminezuurzout, of mononatriumglutamaat, is een populair voedingsadditief dat de smaak verbetert. Externe bronnen van glutaminezuur omvatten voornamelijk vlees, vis en eieren. Bovendien kan het worden gevonden in amandelen, avocado’s, wortels, maïs, knoflook, erwten, sojabonen, walnoten, aardappelen, uien en andere.
Asparagine, ook bekend als DAA, is een ander zeer belangrijk endogeen zuur aminozuur. In het menselijk lichaam wordt deze verbinding gesynthetiseerd door de reactie van oxaalacetaat en glutamaat. Asparagine wordt gebruikt als ingrediënt in formules die gericht zijn op het versterken en regenereren van het lichaam. Vanwege zijn eigenschappen wordt het gebruikt om mentale en fysieke vermoeidheid te verlichten. Soms wordt het ook gebruikt bij herstelprocessen na chirurgische ingrepen. Andere bekende toepassingen van asparagine zijn onder meer de behandeling van stoornissen bij kinderen en cognitieve functies bij senioren. Asparagine wordt aangetroffen in zeevruchten, asperges, aardappelen of zuivelproducten. Je kunt het ook leveren door peulvruchten of noten te eten. Asparagine moet niet worden verward met aspartaam, een derivaat van asparagine en een populaire zoetstof. Asparagine is ook verkrijgbaar in de vorm van voedingssupplementen.
Proline is een voorbeeld van een endogeen aminozuur, dat in zijn structuur een vijfledige pyrrolidinering bevat. Het vertoonde glucogene activiteit, wat betekent dat het kan worden gebruikt om glucose te synthetiseren. Maar eerst en vooral is proline de belangrijkste bouwsteen van collageen die verantwoordelijk is voor het gezonde uiterlijk van de huid. Het maakt ongeveer 20%van deze fractie uit. Proline oefent een significant effect uit op alle eiwitsystemen. Het ondersteunt het verwijderen van beschadigde structuren. Het heeft ook het vermogen om water te binden. Door de hydratatie te behouden, helpt het de huid, het haar en de nagels in goede conditie te houden. De hoeveelheid proline in het lichaam vertaalt zich rechtstreeks in de gezondheid van uw gewrichten. Proline wordt van nature gesynthetiseerd in het menselijk lichaam. In geval van ernstige prolinetekorten kan suppletie echter noodzakelijk zijn. De beste bron van proline zijn eiwitrijke producten, bij voorkeur van dierlijke oorsprong. Om uw lichaam van proline te voorzien, wordt aanbevolen om lever, rundvlees, gevogelte, eieren of schaaldieren te eten. Ook gelatine is een goede bron van proline.
Vind je plek bij de PCC Group. Maak kennis met ons aanbod en blijf samen met ons ontwikkelen.
Onbetaalde zomerstages voor studenten en afgestudeerden van alle opleidingen.
