Chemie in uw badkamer

Water, dat wil zeggen… …niets meer dan een chemische verbinding, ook wel waterstofoxide genoemd, met de chemische formule H ₂ O . Het kan in drie concentratietoestanden voorkomen: vloeibaar, vast en gas. Naast de directe toepassing wordt water ook vaak gebruikt als ingrediënt en oplosmiddel voor tal van chemicaliën en cosmetica. Het heeft uitstekende oplosmiddeleigenschappen, vooral ten opzichte van polaire stoffen vanwege hun gelijkenis.

Wasmiddelen

Het is een categorie huishoudelijke chemicaliën die het meest geassocieerd wordt met de badkamer, waarbij verschillende stoffen een zeer specifiek mengsel vormen. Door samen te werken en te combineren met adequate omstandigheden, dat wil zeggen met mechanische beweging van de wasmachine en de wrijving van handmatige beweging op de juiste temperatuur en in de juiste omgeving, kunnen de producten waarvoor ze bedoeld zijn schoon gehouden worden. De belangrijkste factor die cruciaal is voor de effectiviteit van een dergelijk middel is de chemische samenstelling ervan. De gebruikte stoffen en hun relevante verhoudingen bepalen de kenmerken van het product. Oppervlakteactieve stoffen , ook wel oppervlakteactieve stoffen genoemd, spelen een sleutelrol bij de productformulering. Ze kunnen verschillende structuren hebben en worden ingedeeld in drie hoofdcategorieën: anionische, kationische en niet-ionische oppervlakteactieve stoffen. Ze hebben verschillende werkingsmechanismen, maar hebben grotendeels hetzelfde doel, namelijk het verminderen van de oppervlaktespanning tussen fasen van bijvoorbeeld water en het vervuilde weefsel. Ze zorgen ervoor dat de gewassen stof sneller wordt bevochtigd en efficiënter bij het vuil terechtkomt, dat meestal hydrofoob is en niet in water oplost. Door het gebruik van oppervlakteactieve stoffen wordt het vuil van de stof afgebroken, geleidelijk afgebroken tot de kleinst mogelijke deeltjes en het wasmiddel opgelost.

Zeep

Zeep is een veelgebruikte oppervlakteactieve stof. In chemische termen is het een natrium- of kaliumzout van hogere vetzuren, bijvoorbeeld stearinezuur, palmitinezuur en oliezuur. Kaliumzepen worden voornamelijk gebruikt voor de was en zijn grijs en slijmerig. Natriumzepen daarentegen zijn hard en wit en bevatten vaak toegevoegde oliën, kokos- of arganolie, geuroliën, zwavel, kamille en kleurstoffen, zodat ze kunnen worden gebruikt als toiletzeep en soms als medicinale zepen. Elk zeepmolecuul heeft twee delen met tegengestelde eigenschappen: hydrofiel en hydrofoob, wat een kenmerkend kenmerk is van oppervlakteactieve stoffen. Dit maakt het mogelijk de oppervlaktespanning te verminderen en de penetratie van watermoleculen in vervuilde oppervlakken te verbeteren. Het vuildeeltje wordt omgeven door het hydrofobe deel van de zeep en komt vervolgens los van het oppervlak. De schuimende eigenschap van deze middelen, geactiveerd door intensief roeren, zorgt ervoor dat vuildeeltjes zich niet opnieuw hechten aan een reeds gereinigd oppervlak, omdat ze omgeven door het hydrofiele deel van de zeep door het schuim naar boven worden getild. Lees meer over zeepproductie .

Actieve vulstoffen

Hiertoe behoren naast oppervlakteactieve stoffen alle ingrediënten die een rol spelen bij de samenstelling van schoonmaakmiddelen. Hun aanwezigheid verbetert de werking van oppervlakteactieve stoffen, wat een soort synergisme kan worden genoemd. Hun belangrijkste doel is om hard water te verzachten door er calcium- en magnesiumionen uit te verwijderen. Dit is van belang vanwege de sterk nadelige effecten van deze ionen op wasprocessen. Natriumbicarbonaat, alkalisilicaten, citraten en fosfaten worden in deze rol het meest gebruikt. Hoewel de meest gebruikte actieve vulstof tripolyfosfaat is, wordt dit om milieuredenen steeds vaker vervangen door een mengsel bestaande uit zeoliet-A, natriumcarbonaat en polycarboxylaten .

Speciale additieven

Uiteraard is een bepaalde compositie niet altijd universeel. Er zijn chemische verbindingen die ervoor zorgen dat een chemisch middel een gespecialiseerd effect heeft. Een voorbeeld is het gebruik van PVP-polymeer , dat de overdracht van kleurstoffen tussen stoffen remt. Dit maakt het perfect als ingrediënt in waspoeders en vloeistoffen ontworpen voor gekleurde stoffen. Een ander interessant voorbeeld is cellulose , dat microvezels vernietigt. Ze ontstaan ​​tijdens het zogenaamde stapelen, dat wil zeggen verstoring van de vezelstructuur van de stof. Een aparte groep additieven die de werking van het product niet direct beïnvloeden zijn schuimremmers en allerlei geurcomposities .

Enzymen

Een andere groep stoffen die in wasmiddelen voorkomen zijn enzymen, waarvan de toevoeging niet alleen helpt bij het verwijderen van vlekken, maar ook bij het bleken of verbeteren van de kleur van de stof. Enzymen zijn zeer selectief, dus elk type enzym kan een ander soort vuil reinigen. Bijvoorbeeld:

• proteasen veroorzaken biochemische afbraak van eiwitverontreinigingen;
• mannanasen maken het verwijderen van vlekken uit chocolade, sauzen of ijs mogelijk;
• lipasen verwijderen vettig vuil;
• amylasen zorgen ervoor dat vlekken op zetmeelbasis worden verwijderd;
• proteasen helpen bij het verwijderen van gras-, bloed- en eiervlekken.

Chemische bleekmiddelen

Chemische bleekmiddelen zijn stoffen die voor speciale doeleinden worden gebruikt, zoals het verwijderen van koffie-, wijn- of tomatenvlekken. Dit zijn verbindingen die bij hoge temperaturen atomaire zuurstof afgeven die in staat zijn de kleuren in vlekken geleidelijk af te breken. Dergelijke producten bevatten naast de bleekmiddelen ook activatoren, die de werking van het bleekmiddel bij lagere temperaturen versnellen. Naast het verwijderen van vlekken heeft dergelijke actieve zuurstof nog een andere zeer belangrijke functie voor de hygiëne van persoonlijke producten. Het maakt de eliminatie van bacteriën, virussen en schimmels mogelijk, wat resulteert in schone en steriele kleding.

Reinigingsvloeistoffen en desinfectiemiddelen voor sanitaire hygiëne

Dit zijn producten die vaak worden gebruikt voor huishoudelijke toiletten vanwege hun desinfecterende, reinigende en witmakende werking. Als u naar het etiket kijkt, zult u vaak algemeenheden tegenkomen als bleekmiddelen op chloorbasis, niet-ionische oppervlakteactieve stoffen, kationische oppervlakteactieve stoffen, zeep en geurcomposities. De belangrijkste informatie voor uw gezondheid is dat middelen op basis van chloor , meestal in de vorm van chloraten, potentieel gevaarlijk kunnen zijn. Deze bederfelijke zouten oxideren tijdens het bleken en worden afgebroken tot actieve zuurstof en kleinere hoeveelheden chloor. Chloor is gemakkelijk waarneembaar vanwege de karakteristieke geur die irriterend is voor de luchtwegen. Het inademen van grote hoeveelheden kan leiden tot ernstige vergiftiging, dus u moet het op verantwoorde wijze gebruiken, alleen onder gecontroleerde omstandigheden met vrije toegang tot frisse lucht. De slechtste combinatie is chloorbleekmiddel en zure vloeistoffen, zoals citroensap of azijn. Chloraten zijn alleen stabiel in alkalische omgevingen, dus als ze in zure oplossingen worden gebracht, komen er snel grote hoeveelheden chloor en chlooroxide vrij, die zeer giftig zijn. Bekijk het assortiment desinfectiemiddelen van de PCC Group.

Mondhygiëne

Een aparte categorie badkamerchemicaliën omvat allerlei soorten tandpasta’s en mondhygiëneformules. Tandpasta’s omvatten:

• schurende stoffen (25-50%), die het oppervlak van de tanden mechanisch moeten reinigen, namelijk calciumcarbonaat , calcium- en magnesiumhydroxiden, siliciumoxide, hydroxyapatiet en polymethacrylaat;
• schuimende stoffen die de oppervlaktespanning verminderen om tandplak te helpen verwijderen. In deze rol wordt SLS of anionisch natriumlaurosulfaat het vaakst gebruikt;
• fluoride , een belangrijk ingrediënt van tandpasta, wordt meestal aangetroffen in de vorm van natriumfluoride, natriummonofluorfosfaat, tinfluoride of aminefluoride. Het verhoogt de weerstand tegen zuren, die worden geproduceerd door carieuze bacteriën, door in de structuur van het tandglazuur te dringen;
• triclosan , een antibacterieel en ontstekingsremmend ingrediënt;
• kruiden en geuren die niet alleen verantwoordelijk zijn voor milde ontstekingsremmende, antibacteriële en schimmelwerende effecten, maar ook voor het gevoel van frisheid en het verbeteren van de smaak.

Cosmetische chemie

Elke badkamer wordt ook geleverd met cosmetica zoals shampoos, conditioners, reinigingsmiddelen, vochtinbrengende crèmes en nog veel meer. De veiligheid van hun samenstelling wordt gecontroleerd door een aantal onafhankelijke instellingen: de Europese Commissie, het Wetenschappelijk Comité voor consumentenveiligheid, het Europees Agentschap voor chemische stoffen, de EU-lidstaten en de staatsinspectie voor sanitaire voorzieningen. De belangrijkste elementen van elke formulering zijn:

• Werkzame stoffen , dat wil zeggen de ingrediënten die specifieke huidaandoeningen daadwerkelijk kunnen beïnvloeden. Dit verwijst meestal naar de verdeling van huidtypes in een vette, droge, gevoelige en rijpe huid. Voorbeelden van dergelijke stoffen zijn vitamine A, C en E, probiotica, AHA-zuur, hyaluronzuur en Q10-co-enzym. Hier is hun aanwezigheid een belangrijk aspect, maar ook de concentratie ervan is belangrijk.
• Basisstoffen die de basis vormen voor de betreffende formulering, bijvoorbeeld een crème of gel. Deze omvatten onder meer alcoholen , water, emulgatoren, oppervlakteactieve stoffen en siliconen. Naast dat ze de juiste textuur geven, helpen ze ook om actieve ingrediënten gemakkelijker te introduceren door het gebruik van oplosmiddelen.
• Oplosmiddelen daarentegen zijn stoffen die zijn ontworpen om alle componenten van een bepaalde formulering op te lossen. De meest gebruikte oplosmiddelen zijn water, oliën en alcoholen, afhankelijk van welke het gewenste actieve ingrediënt het beste oplost.
• Net als bij de meeste chemicaliën hebben oppervlakteactieve stoffen een aantal toepassingen, waaronder reinigen, schuimen, verdikken, emulgeren en het bevorderen van de penetratie van cosmetica in de huid.
• Conserveermiddelen zijn middelen die zijn ontworpen om de groei van micro-organismen die op onze huid en door de lucht worden overgedragen, te remmen, zodat de cosmetica langer op de huid kan blijven zitten. Naast synthetische chemicaliën zijn er ook veel natuurlijke chemicaliën, zoals essentiële oliën (kruidnagel, tea tree) en plantenextracten (grapefruit, rozemarijn) die ook perfect zijn als conserveermiddel.

Lees meer over de productie van cosmetica en cosmetische tussenproducten . Ontdek ook hoe u thuis cosmetica kunt produceren met de juiste cosmetische grondstoffen .

Je medicijnkastje

Hoewel weinig mensen erover nadenken, bestaat het grootste deel van de inhoud van onze medicijnkastjes ook uit chemicaliën. Geneesmiddelen moeten aan een aantal eisen voldoen en een reeks kwaliteitscontroletests doorstaan ​​voordat ze op de markt worden gebracht. In uw EHBO-kast kunt u onder andere terecht: ontsmettingsmiddelen zoals 3%waterstofperoxide en ontsmettingsalcohol (chirurgische spiritus) en een scala aan medicijnen voor verschillende kwalen. Veel voorkomende medicijnen die thuis worden bewaard, zijn onder meer:

• pijnstillers en ontstekingsremmers – meestal op basis van paracetamol, ibuprofen en acetylsalicylzuur;
• geneesmiddelen tegen diarree – die middelen bevatten zoals actieve kool, albuminetannaat, loperamide of nifuroxazide;
• elektrolyten – vooral nuttig tijdens diarree om uitdroging te voorkomen; het zijn gewoonlijk waterige oplossingen van natrium-, kalium-, calcium-, magnesium-, chloor- en fosforionen;
• zoutoplossing – een waterige oplossing van natriumchloride;
• verschillende vormen van calcium , die allergische reacties verlichten.

In ieder huis zijn ook veel medicijnen aanwezig voor specifieke aandoeningen van de leden van het huishouden. Elk van hen is een chemisch product met een goed gedefinieerde samenstelling.