Als we denken aan energiebronnen, conventioneel of hernieuwbaar, komt bijna niemand op de aarde. Hier komt echter al meer dan 100 jaar duurzame energie vandaan.
Naast hun populariteit worden hernieuwbare energiebronnen ook steeds geavanceerder. Daarom is hun efficiëntie en dus aantrekkelijkheid toegenomen. Natuurlijk zijn ze niet allemaal even efficiënt. Een van de minst efficiënte is geothermische energie. Hoe wordt aardwarmte precies gewonnen, wat is de geschiedenis ervan en wordt het ondanks de nadelen op grote schaal gebruikt?
De aarde zorgt voor voedsel en… energie
Laten we eerst eens zeggen wat aardwarmte is. Zoals de naam al doet vermoeden, is het energie afkomstig van het binnenste van de aarde. De bron kan stenen, water of zelfs aarde zijn. Het wordt verkregen door te boren, vergelijkbaar met oliebronnen. Bij het gebruik van geothermische bronnen moet erop worden gelet dat de bron niet wordt gekoeld. Het proces van het herstellen van geothermische bronnen is traag en daarom is het cruciaal om de bron niet af te laten koelen. Hun efficiëntie hangt samen met deze eigenschap, aangezien niet elke bron groot genoeg is om dezelfde hoeveelheid energie te leveren als bijvoorbeeld van de zon.
Een terugblik
Aan het begin van de 19e en 20e eeuw nam de vraag naar energie snel toe. Daarom werd gezocht naar een alternatief voor steenkool, de destijds populaire energiebron. Er was dus een wending naar de grond, die ons immers al voedsel had gegeven – dus waarom daar ook niet op zoek gaan naar andere energiebronnen? Het eerste succesvolle prototype van een geothermische energiecentrale werd gebouwd in Larderello, Italië, in 1904. Het werd opgezet door Prins Piero Ginori Conti en werd gebruikt om vier lampen te verlichten. In 1911 werd daar de eerste commerciële aardwarmtecentrale gevestigd. Experimentele generatoren werden ook gebouwd in Japan en de VS; tot 1958 was Italië echter de enige commerciële producent van geothermische energie.
Een nichebron?
Pas in 1958 trad een ander land – Nieuw-Zeeland – toe tot Italië. Het gebeurde met de opening van een elektriciteitscentrale in Wairakei. Sindsdien heeft Nieuw-Zeeland meer energiecentrales gebouwd op basis van geothermische energie, waardoor het de bron is van 15%van de energie van het land. Er zijn echter landen die nog meer binnenlandse energie uit deze bron halen. Dit zijn de Filippijnen en IJsland. Geothermie is goed voor respectievelijk bijna 24%en 26%van hun binnenlandse energieproductie. Door bovengenoemde beperkingen en problemen is het aandeel aardwarmte in andere landen echter niet groter dan een tiental procent. Daarom kan het als een nichebron worden beschouwd.
Geothermische energie in de PCC Group
Onder de bedrijven van de PCC Group verdient een speciale vermelding naar PCC Bakki Silicon. Het hoofdkantoor van het bedrijf is gevestigd in IJsland. Daar, in een van ‘s werelds modernste productiefaciliteiten, vindt de productie van siliciummetaal plaats. Het aanbod van de plant omvat ook microsilica . Alleen energie uit ecologische geothermische bronnen wordt gebruikt om stroom te leveren voor de productie. Dit maakt het mogelijk om siliciummetaal van de hoogste kwaliteit aan te bieden met meer dan drie keer lagere koolstofdioxide-emissies dan andere fabrieken. Ongeacht de beperkingen hebben sommige landen besloten om voor deze onconventionele energiebron te kiezen. Geschat wordt dat als gevolg van de technologische ontwikkeling en de groeiende populariteit van hernieuwbare energiebronnen in het algemeen, geothermische energie tegen 2050 zal kunnen voorzien in 3-5%van de energiebehoefte van de wereld en tegen 2100 zal dit aantal verdubbelen en ongeveer 10%. Bronnen: https://www.mbie.govt.nz/building-and-energy/energy-and-natural-resources/energy-generation-and-markets/geothermal-energy-generation/ https://nzgeothermal.org. nz/geothermische-energie/elektriciteit-generatie/ https://www.thinkgeoenergy.com/geothermal-in-the-philippines-an-urgent-revamp-of-targets-and-development-needed/
