Antioxidanten

Antioxidanten zijn chemische verbindingen die de oxidatieprocessen van andere moleculen vertragen of remmen. De werking van antioxidanten is gebaseerd op mechanismen die primaire en secundaire effecten worden genoemd. Het primaire effect omvat de neutralisatie van vrije radicalen gevormd in oxidatiereacties. Vrije radicalen zijn extreem chemisch actief – in aanwezigheid van zuurstof, ozon of bij specifieke temperaturen kunnen ze een kettingreactie veroorzaken die leidt tot het breken van moleculaire ketens. Als gevolg van de afbraak van de structuur verandert het product zijn fysisch-chemische eigenschappen, waardoor de operationele eigenschappen verloren gaan. De toevoeging van antioxidant inactiveert vrije radicalen als gevolg van hun reactie met actieve groepen van de antioxidant (bijv. meervoudige bindingen). Deze reactie vertraagt het verouderingsproces van stoffen, wat resulteert in een langere levensduur. Het secundaire effect omvat het vertragen van de oxidatiereactie door zuurstofdeactivering, stralingsabsorptie of teint van metaalionen die kettingreacties katalyseren. Het gebruik van antioxidanten zorgt ook voor thermische en procesbescherming tijdens de verwerking van verschillende stoffen, bijv. kunststoffen.

Antioxidanten moeten een aantal eigenschappen hebben, waaronder: hoge efficiëntie bij lage concentraties, goede oplosbaarheid in een medium; weerstand tegen andere chemische stoffen en fysische agentia, evenals stabiliteit bij hoge temperaturen . Tegelijkertijd mogen ze de kenmerken van de afgewerkte producten, zoals consistentie, kleur of geur, niet beïnvloeden . Antioxidanten worden veel gebruikt in verschillende industriële toepassingen. Ze worden toegevoegd aan benzine, smeermiddelen en plastic producten. Ze worden ook gebruikt in de automobielsector, elektronica, meubels en in de bouwsector voor de productie van dakbedekking, constructiematerialen of PVC-buizen. In de textielindustrie worden antioxidanten gebruikt als additieven bij de productie van kunstleer.