Weekmakers zijn stoffen die worden gebruikt als additieven in kunststoffen die intermoleculaire effecten verminderen. Hun actie maakt het eindproduct flexibeler. Ze verbeteren de plasticiteit van het materiaal door de mobiliteit van de polymeerketens te vergroten. De bewegingsvrijheid vergroot de flexibiliteit van het materiaal waaraan weekmakers zijn toegevoegd. Hierdoor vergemakkelijkt het gebruik van dergelijke additieven de verwerking van kunststoffen. Ze worden meestal gebruikt bij de verwerking van polyvinylchloride.
Voordat de weekmaker aan de kunststof wordt toegevoegd, moet aandacht worden besteed aan een aantal factoren die cruciaal zijn bij het ontwikkelen van een efficiënte en compatibele compound voor de uiteindelijke toepassing. Vermeld zijn parameters zoals:
De beoogde toepassing van het kunststofmateriaal en de omstandigheden waaronder het zal worden gebruikt, zijn ook belangrijk. Om deze reden worden verschillende soorten additieven gebruikt, zoals:
Weekmakers worden gebruikt voor de productie van onder meer: buizen, slangen, wand- en vloerbekleding, pakkingen, maar ook kabels en rubberstrips.
Weekmakers zijn een van de basisadditieven voor plastic . Ze hebben meestal de vorm van vloeibare of vaste organische stoffen met oppervlakteactieve eigenschappen. Deze stoffen tasten het materiaal waaraan ze worden toegevoegd fysiek aan en vormen samen een homogeen systeem. De toevoeging van een weekmaker aan een polymeer veroorzaakt vermindering van intermoleculaire interacties langs de polymeerketen, waardoor het specifieke fysisch-chemische eigenschappen krijgt. Het is in staat om tussen individuele polymeerketens in plastic te migreren, waardoor de ruimte ertussen groter wordt, en het dient tegelijkertijd als smeermiddel, waardoor wrijving tijdens de beweging van macromoleculen ten opzichte van elkaar wordt verminderd. Op deze manier zijn de gemodificeerde materialen niet alleen aanzienlijk flexibeler (met andere woorden vervormbaar; ze kunnen worden gevormd), maar hebben ze ook een verlaagde brosheids- en glasovergang en een verwekings- en verhardingstemperatuur, met een bijbehorende verhoging van hun treksterkte. Weekmakers zijn stoffen die worden gekenmerkt door een relatief lage vluchtigheid en een variabele mengbaarheid met polymeren. Ze worden ook wel functionele additieven genoemd, omdat ze samen een product creëren met andere, nieuwe eigenschappen in vergelijking met het oorspronkelijke materiaal. Wat betreft hun chemische structuur vertonen weekmakers een zeer hoge diversiteit. Individuele stoffen kunnen behoren tot een van de volgende groepen chemische verbindingen: alcoholen, esters, ketonen, vetten, aminen, koolwaterstoffen, halogeenderivaten en andere. Op basis hiervan worden ze ook gecategoriseerd. Andere criteria voor het classificeren van weekmakers zijn onder meer het toepassingsgebied (bijvoorbeeld bouwtechniek, kunststofverwerking of de elektronica-industrie) en het molecuulgewicht (met een onderscheid tussen monomere en polymere weekmakers – de eerste groep omvat stoffen met een molecuulmassa van minder dan 500, terwijl de laatste degenen omvat met een molecuulgewicht van meer dan 500). De belangrijkste monomere weekmakers omvatten esters van zuuranhydriden of fosforzuur, tereftaalzuur, adipinezuur, citroenzuur, benzoëzuur en sebacinezuur. Polymere weekmakers zijn de derivaten van butyleen- of propyleenglycol en dicarbonzuren, bijvoorbeeld sebacinezuur of adipinezuur.
De juiste keuze van een weekmaker is van groot belang. Voordat het aan een materiaal wordt toegevoegd, moet een aantal factoren in overweging worden genomen die de doeltreffendheid ervan in een bepaalde toepassing bepalen, waaronder in de eerste plaats de oplosbaarheidsindex, de moleculaire massa en de chemische structuur. Bovendien is het belangrijk om het temperatuurbereik te verifiëren waarin het kan worden gebruikt en of het additieven (onzuiverheden) bevat die het eindproduct negatief kunnen beïnvloeden, inclusief de prestaties, d.w.z. verbruik per een bepaalde hoeveelheid materiaal. Weekmakers voor strikt gespecificeerde toepassingen, bijvoorbeeld als additieven voor kasseien, zijn vrij gebruikelijk. Ook het proces tijdens het verwerken van een materiaal met een weekmaker kan de uiteindelijke eigenschappen van het product sterk beïnvloeden. Dosering in de door de producent aangegeven hoeveelheid en op de wijze wordt aanbevolen.
Hun betekenis in verschillende sectoren van de industrie is buitengewoon belangrijk. In de praktijk verhogen ze de flexibiliteit van polymeren, harsen, cellulosederivaten en andere, vooral bij lage temperaturen. Materialen die het vaakst worden gemodificeerd door middel van weekmakers zijn onder meer betonmortels en polymeren, waaronder voornamelijk poly(vinylchloride). Plastificatie resulteert in flexibele producten gemaakt van materialen die van nature hard en bros zijn. Weekmakers worden veel gebruikt in sectoren van de economie zoals de bouw, de chemische industrie, de plasticindustrie, de cosmetica-industrie, de voedingsindustrie en de papierindustrie. Van deze halffabrikaten worden onder meer folies, zolen, sealmassa’s, rubberen slangen, kunstleer, wand- en vloerbedekkingen, maar ook kabels en rubberen banden gemaakt. De PCC Group biedt een ruime keuze aan weekmakers van topkwaliteit voor industriële toepassingen. De catalogus bevat een aantal producten met een hoge concentratie van de werkzame stof. Afhankelijk van de behoeften kunnen de klanten beslissen over de hoeveelheid en de fysieke vorm van het geleverde product. Vooral populair zijn weekmakers in de vorm van vlokken (in zakjes), omdat dit een aanzienlijk gemak biedt voor samenstellers vanwege het gemak van dosering en opslag van het product, evenals het gemak van verwerking. Een groot deel van de producten die de PCC Group aanbiedt, is gebaseerd op natuurlijke grondstoffen en is biologisch afbreekbaar. Opdrachtgevers die twijfelen over de keuze van de juiste weekmaker kunnen via de contactformulieren op de website gebruik maken van de professionele begeleiding van de adviseurs van de PCC Groep.
